Van der Meijden
Britten schoten gaten in Bossche kaas
door Domien van der Meijden|
Ondernemers in Den Bosch deden er in de oorlog van alles bij om te overleven. DEN BOSCH – Ondernemers in Den Bosch hadden het moeilijk tijdens de TweedeWereldoorlog. Duitsers namen zomaar gebouwen in bezit, betaalden in het beste geval daar een klein beetje huur voor, en de florerende ondernemer had het nakijken. Voor de kruideniers en andere winkeliers braken ook moeilijker tijden aan. Alles ging op de bon. De vader van de Bossche Annie Brok, Henk van den Berg, runde samen met zijn vrouw Riek Hoedemakers de winkel Luilekkerland op de hoek van de Korenbrugstraat en Kruisstraat in Den Bosch tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. „Mijn vader was een ondernemend man. Hij ging samen met de heren Vierboom en Van Es met een vuilniswagen van de Reinigingsdienst van de gemeente Den Bosch wel drie keer op pad om inWoerden en Bodegraven levensmiddelen te halen. Voor de voedselvoorziening. Den Bosch had honger in die oktobermaand en de magen moesten gevoed.” De eerste keer ging het transport prima. Mooi langs Duitse patrouilles. De tweede keer, rond 6 oktober, ging het mis. Op de terugweg van Bodegraven naar Den Bosch, met een vuilniswagen geladen met 5500 kilo aan kazen, moesten ze op de weg vluchten voor het leven. Drie Engelse jagers zagen de rare vuilniswagen voor een oorlogsvoertuig aan en openden het vuur. De wagen werd doorzeefd met kogels. Henk van den Berg en zijn twee kornuiten moest de wagen achterlaten. Van den Berg kreeg gelukkig wat later via een omweg alsnog zijn geld terug van zijn transport dat hij toen voor eigen risico voorfinancierde. De kazen waren door de vliegtuigmitrailleurs doorboord. Maar ach, een stukje kaas met een gat erin, dat smaakt nog altijd goed. Dus werden ze na het voorval gewoon weer verkocht. Diny van Dijk-Van der Kallen (90) woonde in de oorlogsjaren aan het Hinthamereinde in de Bossche binnenstad. Haar vader had daar een garagebedrijf Van der Kallen en verkocht Skoda’s. Alle jaartallen en data heeft Diny niet meer zo paraat, maar ze herinnert het zich als een verschrikkelijke tijd. „De Duitsers namen bezit van de garage. En ik herindoor | 10 |
|
ner me dat ze op enig moment alle auto’s in de garage vernielden en onklaar maakten. Vader was zijn handel kwijt en moest ons kostje bij elkaar schrapen door in van alles en nog wat te handelen. Wij liepen als jonge meiden altijd met een grote boog om de Duite soldaten heen. Bang dat we als ‘moffenmeid’ zouden worden uitgescholden door Nederlandse meisjes. Dat was onze grote angst. Direct na de oorlog werden die moffenmeiden kaalgeschoren door de straten gevoerd en uitgescholden. Dat kan ik me nog goed herinneren.” Diny bleef overigens in de auto’s na de TweedeWereldoorlog. Want later trouwde ze haar man, een telg van de Touringcarfamilie Van Dijk. „Er was na de oorlog weer behoefte aan uitjes. Wij reden met bussen naar een groot aantal plekken en deden bijvoorbeeld ook bedevaarttochten naar Lourdes en vaknatiebestemmingen in het buitenland.” De man waarmee Diny trouwde bood in de oorlog onderdak aan joden. „Mijn mans familie heeft ‘Tante Roosje onderdak geboden. Dat was een joodse vrouw die danslerares was bij Crielaars. Door verraad moest ze uiteindelijk naar Auschwitz. Een paar jaar terug is het boek over Tante Roosje uitgekomen van Paul Glaser.” | 11 |
Brabants Dagblad maandag 20 oktober 2014 | 10-11
Bossche Encyclopedie |